به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

نشستن طولانی مدت ماهیچه‌هایتان را تخریب می‌کند

تاریخ انتشار: ۳۰ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۳۵۰۳۲

مجموعه شواهد در مورد اثرات منفی نشستن در تمام طول روز بر سلامتی همچنان در حال افزایش است و با این موضوع ایده‌های جدیدی در مورد اینکه چگونه مردم می‌توانند خطرات را مدیریت کنند به دست می‌آید.

یک مطالعه جدید به بررسی اثرات متابولیکی بیدار شدن برای یک ورزش کوتاه مدت مانند دو دقیقه پیاده روی پرداخته است و نشان داده است که می‌تواند پردازش قند را بعد از غذا بهبود بخشد و به حفظ توده عضلانی و کیفیت کمک کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این مطالعه که توسط محققان دانشگاه تورنتو کانادا انجام شد ، بر یکی از تأثیرات بی‌تحرکی در سلامتی تمرکز داشت ، که از دست دادن توده عضلانی و کیفیت آن است.

این نظریه بر عملکرد پروتئین‌های میوفیبریلار متمرکز است ، که بدن آن‌ها را از اسید‌های آمینه تشکیل می‌دهد و اجزای کلیدی عضله اسکلتی هستند و تقریباً سه چهارم کل پروتئین‌های ماهیچه‌ای بدن انسان را تشکیل می‌دهند.

تحقیقات قبلی توسط این گروه نشان داده بود که دوره‌های طولانی نشستن می‌تواند توانایی بدن در فیلتر کردن قند‌ها از خون را بعد از غذا، مختل کند و دوره‌های ورزشی متقاطع در دوره‌های طولانی نشستن می‌تواند به تنظیم قند خون کمک کند.

محققان اکنون درصدد بررسی تاثیرات نشستن بر توانایی بدن در استفاده از اسید‌های آمینه غذایی برای سنتز پروتئین‌های میوفیبریلار و در نهایت حفظ توده عضلانی خود هستند.

دانیل مور ، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: این مطلب برای اطمینان از اینکه بدن دارای کمیت و کیفیت مناسب عضله است ، بسیار مهم است.

در این مطالعه ۱۲ نفر انتخاب شدند که مجبور شدند برای مدت طولانی بیش از هفت ساعت بنشینند و برخی از افراد هر ۳۰ دقیقه یک بار برای یک دور کوتاه پیاده روی یا چمباتمه زدن با وزن بدن، نشستن را قطع کردند.

دانشمندان دریافتند کسانی که به طور منظم برای مدتی به عنوان فعالیت بدنی، می‌پرند، توانایی بیشتری در استفاده از اسید‌های آمینه موجود در غذا برای سنتز پروتئین‌های میوفیبریلار دارند.

دانشمندان این جهش‌های کوتاه ورزشی را به عنوان "میان وعده" در فعالیت توصیف می‌کنند و می‌نویسند که تفاوت آن‌ها در ترویج استفاده از اسید‌های آمینه غذایی برای سنتز پروتئین "متوسط ​​تا زیاد" بود.
این اتفاق مهم است، زیرا دوره‌های طولانی مدت با فعالیت کم عضلانی ، از نشستن ، پوشیدن یا استراحت در رختخواب ، با از دست دادن توده عضلانی همراه است که به موازات یا به دلیل ناتوانی عضله ما در ساخت پروتئین‌های جدید، بعد از غذا خوردن رخ می‌دهد.

مور گفت: نتایج ما اهمیت شکستن دوره‌های بی‌تحرکی طولانی‌مدت را با میان‌وعده‌های فعالیت مختصر نشان می‌دهد.

ما معتقدیم که آن‌ها همچنین تاکید می‌کنند ، حرکت بعد از غذا خوردن، می‌تواند تغذیه ما را بهتر کند و باعث می‌شود که اسید‌های آمینه رژیمی بیشتر از وعده‌های غذایی کوچکتر یا انواع پروتئین با کیفیت پایین‌تر به طور موثرتری استفاده شود.

منبع: سایت نیواطلس

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: فعالیت های میان وعده نشستن طولانی مدت عضلات بدن اسید های آمینه توده عضلانی بعد از غذا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۳۵۰۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ویروس کرونا در بدن این مرد هلندی بیش از ۵۰ بار جهش داشت

مورد تاسف‌بار مرد هلندی که بیش از یک سال‌ونیم به کووید-۱۹ مبتلا بود، در گزارش جدیدی مستند شده است. این مورد با ۶۱۳ روز ابتلا، طولانی‌ترین عفونت کووید است که از آن اطلاع داریم. درواقع این عفونت به‌قدری طولانی بود که ویروس فرصت داشت تا در بدن این مرد به واریانت جدیدی تبدیل شود.

به گزارش خبرآنلاین، مرد ۷۲ ساله‌ی هلندی سابقه‌ی سلامتی پیچیده‌ای داشت. او قبلا برای درمان نوعی سرطان خون، پیوند سلول‌های بنیادی انجام داده بود؛ اما بعد‌ها سرطان دیگری به‌نام لنفوم بزرگ سلول بی منتشر (DLBL) در او تشخیص داده شد. این مرد در نتیجه‌ی دارو‌هایی که برای درمان بیماری خود مصرف می‌کرد به‌شدت دچار نقص سیستم ایمنی شد؛ به این معنی که مورد جدی ابتلا به کووید-۱۹ همیشه برای او به عنوان خطری بالقوه به‌شمار می‌رفت.

مرد هلندی در فوریه‌ی ۲۰۲۲ به کووید مبتلا شد و با ترکیبی از آنتی‌بادی‌های مونوکلونال و استروئید‌ها تحت درمان قرار گرفت؛ اما متاسفانه دارو‌ها اثر نکردند و عفونت او ماندگار شد. اگرچه این مرد پیش از ابتلا به بیماری چندین دوز واکسن کووید دریافت کرده بود، هیچ شواهدی مبنی‌بر پاسخ آنتی‌بادی در بدن او مشاهده نشد.

بیمار برای بیش‌از ۶۰۰ روز آلوده به ویروس باقی ماند و مجبور شد چندین‌بار در بیمارستان بستری شود؛ اما خیلی زود و تنها ۲۱ روز پس از نخستین درمان، علائم جهش ویروس در او مشاهده شد. در ابتدا تعیین توالی نشان داد که ویروس در بدن مرد جهشی پیدا کرده که با سوتروویماب (یکی از دارو‌هایی که بیمار با آن تحت درمان قرار گرفته بود) مرتبط است.

ویروس در بدن بیمار بیش از ۵۰ بار جهش داشت

تجزیه‌وتحلیل‌های بیشتر ۲۷ سواب بینی جمع‌آوری‌شده بین فوریه‌ی ۲۰۲۲ تا سپتامبر ۲۰۲۳ حکایت از این داشت که ویروس در بدن این مرد بیش از ۵۰ بار جهش داشته است. برخی از این جهش‌ها در پروتئین اسپایک رخ داده بود؛ اتفاقی که نشان می‌دهد ویروس درحال سازگاری برای فرار از سیستم ایمنی بدن انسان است.

مشکلات سلامتی اساسی در مورد مرد هلندی به این معنی بود که سیستم ایمنی بدن او درواقع هرگز فرصتی برای پاکسازی ویروس نداشت. بستری‌شدن طولانی مدت در بیمارستان، همراه با نیاز به انجام اقدامات احتیاطی بیشتر برای جلوگیری از آلوده‌شدن دیگران، کیفیت زندگی مرد را تحت‌تاثیر قرار داده بود. به‌گفته‌ی تیم پزشکی، هیچ مدرکی وجود ندارد که واریانت جهش‌یافته در بدن این مرد، افراد دیگری را در جامعه آلوده کرده باشد.

بیمار در ماه اکتبر ۲۰۲۳ و در نتیجه‌ی عود بیماری زمینه‌ای خود از دنیا رفت. تاکنون هیچ موردی مشاهده نشده که تا این حد طولانی‌مدت دوام آورده باشد و از طرفی عفونت‌های پایدار پدیده‌ی شناخته‌شده‌ای هستند که با ویروس کرونای عامل کووید ۱۹ ارتباط دارند. برخی از تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که از هر ۱۰۰ عفونت، تنها سه مورد ممکن است بیش از یک ماه باقی بماند.

مشکل این است که هرچه ویروس به‌مدت طولانی‌تری در بدن انسان تکثیر شود و تکامل یابد، شانس بیشتری برای ایجاد جهش‌های فرار ایمنی وجود دارد. این یکی از تئوری‌های مطرح‌شده در مورد چگونگی پیدایش اومیکرون است. باید توجه داشت که هر گونه‌ی جهش‌یافته به واریانتی نگران‌کننده تبدیل نمی‌شود؛ اما همچنان مهم است که عفونت‌های مداوم تحت نظر قرار گیرند و بیمارانی که از قبل با سایر مسایل پزشکی درگیر بوده‌اند، بهترین مراقبت‌های ممکن را دریافت کنند.

نویسندگان مقاله در بیانیه‌ای می‌گویند: «مدت زمان عفونت کووید در مورد مرد هلندی بسیار زیاد بود؛ اما عفونت‌های طولانی‌مدت در بیماران دارای نقص ایمنی در مقایسه با عموم افراد جامعه شایع‌تر است. کار بیشتر تیم ما شامل توصیف گروهی از عفونت‌های طولانی‌مدت بین یک ماه تا دوسال در بیماران نقص ایمنی بستری در بیمارستان بود. بااین‌حال به‌طور کلی عفونت‌های طولانی‌مدت اتفاق نادری است؛ چراکه افراد دارای نقص ایمنی تنها درصد بسیار کمی از کل جمعیت را تشکیل می‌دهند.»

مورد مرد هلندی در کنفرانس جهانی ESCMID ارائه خواهد شد.